Werken aan andermans werk

Natuurlijk is er niets nieuws onder de zon. Ook in vroegere tijden van recessie en laagconjunctuur werd door architecten nagedacht hoe je met een minimum aan middelen tot architectuur kon komen. Ook toen dacht men wel tien keer na voor je een gebouw ging slopen om er een nieuw voor neer te zetten. Voor het door mij geroemde Wibauthuis van Gawronski kwam de huidige recessie net iets te laat en daar wreekt zich nu net de schoen. Want hoe kan het zijn dat een onderzoek naar hergebruik van een bestaand gebouw in 2006 nog onverbiddelijk ‘sloop’ voorschrijft terwijl dat in 2013 vermoedelijk ‘strip’ en ‘verbeter’ had opgeleverd met als leidend motief de bijzondere structuur van het skelet.
‘It’s a whole new ballgame’ zeggen de voorspellers van de toekomst. Architecten moeten hun creatieve talent inzetten om bestaande gebouwen te veranderen, niet te creëren. Er is al creatie genoeg zeggen ze nu, de adviseurs van staat en de rijksbouwmeester Frits van Dongen nog onlangs op prime time in het journaal. Het zijn dezelfde spelers die ons tien jaar geleden nog aanspoorden om te excelleren, om ons van onze meest creatieve kant te tonen, het brede bureau op te zetten, te zorgen dat je alles in eigen huis hebt zodat de markt ons herkent en erkent als serieuze partners in de wereld van het vastgoed. De markt, weet u nog, die was zaligmakend en Dutch design ons vlaggenschip.

Dit nummer kan je kopen via deze link.