BLOG: Johnson Wax, Racine Wisconsin

Erotiek (de~(v.) 0.1 het geheel van verschijnselen en gevoelens van de zinnelijke liefde. ( zinnelijk 0.1 de zinnen bevredigend)

Als je, zoals ik, soms moeite hebt met de betekenis van de woorden pak ik er het woordenboek bij om de scherpte van die betekenis te doorgronden. Zeker nu er twee woorden met elkaar worden verbonden en er het gesprek over gevoerd moet worden. Er zijn als ik door de stad fiets vele gebouwen waar ik vrolijk en optimistisch van wordt, gebouwen die met passie en liefde zijn bedacht en gemaakt, maar om nou te zeggen dat ze bij mij de zinnelijke liefde oproepen geenszins. Ik zou nu natuurlijk het pad van de welvingen kunnen betreden en duiden op de vele Amsterdamse school projecten zoals de Pieter Lodewijk takstraat waarin wellicht de verwijzing naar de vrouwelijke rondingen en welvingen tot de verbeelding zouden kunnen spreken maar deze associaties heb ik er nooit mee gehad. Waar zou het gesprek dan over moeten of kunnen gaan. In mijn geheugen gravend komt dan uiteindelijk mijn reis door de verenigde staten in 1984 bovendrijven. Reizend in de hete zomermaanden met een Greyhound pass kwamen wij na een stevige rit vanuit Boston via Chicago in Milwaukee aan en vervolgde we onze weg met een boemel busje naar Racine. In mijn herinnering was het een desolate omgeving die sterk deed denken aan de beelden van de roadmovies van Wim Wenders en de schilderijen van Edward Hopper. In de vroege ochtend, het zal 7.00 zijn geweest liepen wij vanaf het Greyhound busstation naar ons doel: the Johnson Wax building van onze held Frank Lloyd Wright. The Guggenheim was meesterlijk, the Robbie house viel niet tegen, en the Unity Temple voelde zelfs heel bekend maar hier waren we voor “gegaan” Alles voelde anders aan het gebouw. De toren was klein maar super slank, het gewelfde baksteen op de zwevende kolommen bij de entree, de grote zaal die geheel inpandige toch weer heel licht voelde met het zwevende plafond maar vooral de wonderlijke, bijna archaïsche detaillering van het glas. De bollingen en het dubbele glas werden niet gemaakt door gebruik te maken van gebogen glas maar samengesteld uit glazen buizen met een kleine diameter nog kan ik mij de opwinding en het enthousiasme voor dit gebouw herinneren. Was het het gebrek aan slaap, de hitte, de desolate omgeving of was dit toch het gebouw de zinnen door bevredigd werden. Ik moet het antwoord nu schuldig blijven na 26 jaar.