door:
Terwijl de VillAetA bijeenkomst voor de WK voetbalwedstrijd Nederland-….. had moeten wijken was AetA lid Hans van Heeswijk standvastig. De opening van De muziekerij en de Dansschool in Den Bosch ging gewoon door. Voorbereid op de ook al aangekondigde verkeers misère, want ja ook de grote vakantie trek zou beginnen. Stapte ik op het Amstelstation in de trein. Binnen een uur kwam ik nog net op tijd de zaal in waar Hans zichtbaar bezweet achter de laptop nog snel zijn PowerPoint stond op te starten. Hij, eigenwijs toch met een auto dacht ik nog even triomfantelijk, maar dat zou naar later zal blijken iets te vroeg zijn. De zaal rondkijkend zag ik nog niet veel AetA leden maar natuurlijk wel de altijd geïnteresseerde Fridjof. Hans stak van wal over het gerealiseerde project. De aanpak van de beide gebouwen roept herinneringen op aan de aanpak van de hermitage.
Creatief centrum de Muzerije biedt inwoners van Den Bosch cursussen beeldende kunst (fotografie, beeldhouwen, schilderen) en theater (dans, ballet, muziek). Deze activiteiten zijn ondergebracht in twee rijksmonumenten: de vier eeuwen oude bisschoppelijke woning die later als school is gebruikt en de voormalige Bank van Leening, ooit in 1854 gebouwd als glasfabriek. Het ontwerp voorziet in het opruimen van alle toevoegingen waarmee de gebouwen in de loop der jaren zijn dichtgeslibd en het efficiënt en transparant onderbrengen van nieuwe functies. De interne circulatie verbetert door gangen op de begane grond en trappen naar boven.
De twee schetsen geven een directe inkijk in de aanpak. Zeer interessant was ook het vervolg verhaal van de aannemer die met kunst en vliegwerk op de zeer kleine moeilijk bereikbare locatie heeft moeten bouwen. Veel onderdelen van het gebouw zijn geprefabriceerd waarbij de grote voordeur, de rijtuigenpoort, de maat der dingen is geworden.
Maar uiteindelijk kom je natuurlijk naar den Bosch om de gebouwen te zien te voelen. De dansschool waar de bijeenkomst start is van een ongekende eenvoud, de twee losse zalen waar het licht langs de gevels dwarrelt met het transparante midden hof maken het verhaal helemaal waar. De keuze van het warme koper geven het gebouw een extra toon. De robuuste trappen juist niet te gepolijst uitgevoerd zoals in de hermitage, maar van thermisch verzinkt staal passen bij het gebouw. De kromme balie had wat mij betreft niet gehoeven als toevoeging maar dat is een detail op het prachtige gebouw. In een kleine stoet vertrokken we lopen naar het het hoofdgebouw. De voetbal wedstrijd stond bijna op beginnen en het Atrium was meteen al gevuld met drank, voetbal waardoor de aandacht van het publiek niet echt gericht was op het bezoek. Met de dochter van Hans (een klasgenoot van mijn zoon) liep ik het gebouw rond. Zij had zo haar twijfels over de omvang van het in de binnenplaats geplaatste volume maar uiteindelijk besloten wij gezamenlijk dat het eigenlijk prachtig past in de ruimte en ook juist vanuit de poort de ruimte extra spanning had gegeven. Ook hier is de heldere opzet, de eenvoudige greep van middelen en organisatie kenmerkend voor de aanpak van Hans. De juist wat ongepolijste uitstraling en wellicht het ontbreken van teveel design sprak mij wel aan. Omdat iedereen inmiddels aan de buis gekluisterd was en mij dit niet echt kan boeien konden toiletten, deurkrukken en installatie details goed worden onderzocht. Hoogtepunt was eigenlijk de wandeling door de dakgoot , geheel illegaal vanzelfsprekend, maar wel mogelijk door de open verbinding die Hans had gecreëerd in het plan. Hier school ook de oplossing voor de ogenschijnlijk eenvoudige overkapping van het samenraapsel van gebouwen. Hans had op doeltreffende wijze gootlijsten en bodem verlaagd verhoogd en aaneengesmeed waardoor er vanuit de hal kijkend een ogenschijnlijk eenvoudige kap mogelijk was. De werkelijkheid was anders en het toont het vakmanschap zonder spierballen waar ik voor warm loop. Na een drankje, een gemeend compliment aan Hans vertrok ik met Lucien Lafour,(nog geen lid maar nu wel natuurlijk) naar de trein. We hadden de trein van 18.00 en kwamen me kunst en vliegwerk en natuurlijk met Lucien erbij de nodige grappen om 22.30 aan in Amsterdam…. Had Hans nou toch gelijk gehad om met de auto te gaan? (Op de website van Hans van Heeswijk staat het nodige beeldmateriaal, maar als je in Den Bosch bent moet je maar een binnen lopen)